Sytuacja II Rzeczypospolitej

 

Położenie geopolityczne. Roszczenia terytorialne wobec Polski miały Niemcy oraz Litwa. Do tego Ukraińcy dążyli do utworzenia państwa ukraińskiego, które będzie się składać z Ukrainy radzieckiej, Wołynia, Galicji wschodniej, Chełmszczyzny,  Rusi Zakarpackiej oraz kawałka Rumunii. Od roku 1919 Polska i Rosja prowadziły z sobą wojnę o strefę wpływów na terenie ziem białoruskich i ukraińskich. Relacje Warszawy i Moskwy były złe. Polacy obawiali się agentury komunistycznej i możliwej rewolty. Zaś Rosjanie obawiali się zbrojnej interwencji antykomunistycznej wymierzonej w ZSRR. Przed taką interwencją kapitalistycznego Zachodu przestrzegał Roman Dmowski w 1931. Po dojściu do władzy Hitlera w Niemczech sytuacja stała się jeszcze groźniejsza. III Rzesza pragnęła zwasalizować całą Europę środkową, zaś z Ukrainy uczynić swoją kolonię dla potrzeb gospodarczych i osiedleńczych. To trudne położenie zmuszało państwo polskie do dużych wydatków na utrzymanie armii, co powodowało opóźnienie w rozwoju innych działów gospodarki.

Gospodarka II RP stopniowo budowała kilka nowoczesnych projektów jednak było to zdecydowanie zbyt mało. Brakowało kapitału własnego i zagranicznego. Zagraniczni kapitaliści zwyczajnie bali się inwestować w Polsce. Czuli, że granice II RP mogą się załamać razem z prawem własności kapitału. Do  tego zacofane rolnictwo z ogromnym, ukrytym bezrobociem.

Rzeczpospolita nr 325, 26 listopada 1925