Polska Ludowa: Stan Wojenny - rocznica 13 XII 2014

postać generała Jaruzelskiego na trwałe stała się częścią
pop kultury w Polsce zawsze Ludowej

Wprowadzenie stanu wojennego wydaje się jednak uzasadnione.
Ludzie Solidarności raczej nie byli przygotowani do rządzenia Polską.
Warto przypomnieć, że w chyba w 1991 były wolne wybory do sejmu, ale
już dwa lata później, bo w 1993 powróciła koalicja SLD / PSL.
Pewnie podobnie by zagłosowali Polacy rozczarowani rządami
Solidarności gdyby ta przejęła władzę około roku 1982 powiedzmy.
Założę się, że w roku 1985 wróciłaby stara ekipa.

WRON chyba raczej nie mogła, nie potrafiła i nie chciała podzielić się
władzą z częścią opozycji i kościoła by następnie stworzyć państwo
neutralne wobec Moskwy oraz NATO.
Było to raczej mało realne ze względu na silną pozycję Rosjan
(armia oraz służby) w Polsce Ludowej.
PRL powstała w 1944 własnie po to by być radzieckim protektoratem, który
miał być zapleczem dla dalszego ataku na Zachód.

Dopiero około roku 1988 sytuacja geo polityczna (kompromis Regana z Gorbaczowem)
pozwoliła na przeprowadzenie
operacji pod tytułem Jesień Ludów.

Oczywiście byłoby ciekawie gdyby WRON od roku 1982
zaczęła budować Polskę nacjonalistyczną, suwerenną, neutralną
utrzymując dystans wobec Moskwy jak Jugosławia czy częściowo Rumunia.
Generał Jaruzelski był zbyt ostrożny na takie ekstrawagancje.
Na polskiego Pinocheta raczej się nie nadawał.
Od razu trzeba było wprowadzić ustawę Wilczka i
zaorać socjalizm, a nie czekać buk wie na co.

Inna sprawa, że państwa Zachodu wcale niekoniecznie
chciałyby wspierać suwerenną, narodową Polskę tak jak dzisiaj
bardzo sceptycznie podchodzą do narodowych Węgier premiera Viktora Orbana.
Zachód mogłby wesprzeć nowe demokratyczne i kapitalistyczne władze
w nowej Polsce wolnej od Rosjan - jednak za cenę oddania
kontroli nad polską gospodarką (głównie bankowość, ubezpieczenia, telekomunikacja)
zachodnim korporacjom.

Jerzy Urban - grudzień 2014:

Prawą marsz

Figuruję na liście „dzieci holokaustu”, ale nie czuję nienawiści do hitlerowców – jego sprawców. Większą do polskich nacjonalistów – morderców Żydów. Naziści zabijali bezosobowe miliony. W sposób mechaniczny, na ogół przemysłowy, bez emocji. Tępili rasę, a nie ludzi, w swoim rozumieniu chorobę, wynaturzoną zbiorowość. Nie było w tym niczego osobistego, jak tłumaczył podpułkownik Eichmann. Trudno mi nienawidzić maszynerię nawet mającą straszliwy cel produkcyjny. Za okupacji dla Żyda spotkanie z Niemcem było takim oczywistym spotkaniem ze śmiercią, jak wpadnięcie pod pociąg.

Polscy mordercy pojedynczych Żydów mają, jak i ich ofiary, imiona, nazwiska, emocje, swój interes. Nazistów likwidujących Żydów można porównać do armii siejącej anonimową śmierć. Rzemieślnicy zabijania na małą skalę i z prywatnej potrzeby pozbawiali życia sąsiadów znanych im osobiście.

* * *

Wiele osób pochodzenia żydowskiego ma wpojoną nienawiść po polskiego nacjonalizmu.
Jest to tak silne, że nawet przerasta niechęć do nazistowskich Niemiec.
Może wynika to z tego, że polski nacjonalizm ma się całkiem dobrze, zaś
III Rzesza i jej NSDAP w realnej polityce już nie funkcjonuje.

Jednak polski nacjonalizm jest potrzebny i naturalny podobnie jak żydowski syjonizm.
Demokratyczny nacjonalizm ma charakter państwowotwórczy.